آی واژه | خاقانی

در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
در خم شست آسمان بسته منم، دریغ من
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
چون دم سرد صبح دم کآتش روز بردهد
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
آتش دل برآورد دم زدنم، دریغ من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
بین که پل جفا فلک بر دل من شکست و من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
این پل آب رنگ را کی شکنم، دریغ من
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
برکنم از زمین دل بیخ امل به بیل غم
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
خار اجل ز راه جان برنکنم، دریغ من
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستم باد گشته سر از پی نیستی دوان
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
هستی هر تنم ولی نیست تنم، دریغ من
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
دیده ای آنکه چون کند باد ز گرد پیرهن
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
بادم و گرد بیخودی پیرهنم، دریغ من
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
هر چه من آورم ز طبع آب حیات در دهن
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
تف دل آتش آورد در دهنم، دریغ من
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
آب ز چشمهٔ خرد خوردم و پس ز بیم جان
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
سنگ به چشمهٔ خرد درفکنم، دریغ من
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
جم صفتان ز خوان من ریزه چنند، پس چرا
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
موروش از ره خسان ریزه چنم، دریغ من
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
سنگ سیاه کعبه را بوسه زده پس آنگهی
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
دست سفید سفلگان بوسه زنم، دریغ من
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
تاجورم چو آفتاب اینت عجب که بی بها
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
بر سر خاک عور تن نور تنم، دریغ من
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
پیش حیات دوستان گر سپرم عجب تر آنک
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کز پس مرگ دشمنان در حزنم، دریغ من
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کو سر تیغ تا بدو باز رهم ز بند سر
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
کر جگر پر آبله چون سفنم، دریغ من
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
من چو گلم که در وطن خار برد عنان از آن
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
رستم و کورهٔ سفر شد وطنم، دریغ من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چون به زبان من رود نام کرم ز چشم من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشمهٔ خون فرو دود بر ذقنم، دریغ من
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
چشم گریست خون و دل گفت که یاس من نگر
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
زانکه خزان وصل را یاسمنم، دریغ من
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
آه برآمد از جهان گفت مرا که ریگ خور
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من
نیست گیاهی از کرم در چمنم دریغ من